Ik sta op van het krukje en geef Tineke een klopje op haar koeienkont, haar op die manier bedankend voor de melk die ze me zojuist gegeven heeft. Terwijl ik met de emmer bij haar vandaan loop, realiseer ik me dat de circa zes liter melk haast ‘als vanzelf’ in de emmer gekomen zijn. Dat ik er met mijn gedachten niet bij geweest ben, sterker nog, dat ik bijna gedachtenloos gemolken heb. Dat gebeurt me vaker en al eerder heb ik me gerealiseerd dat melken iets meditatiefs heeft. Het is dan vaak volkomen stil om me heen, ik zit op het melkkrukje en mijn handen doen hun werk. Met een spriets, spriets, spriets landen straal na straal in de zich vullende emmer. En wat geeft dat een rijk gevoel! Het mooie van melk is dat je het direct kunt gebruiken. Dat het, zo van de koe, op z’n allermooist is, direct gebruiksklaar. Als je slaplantjes zaait of tuinbonen legt, moet je vervolgens een flinke poos geduld hebben voordat je de kropjes of peulen kunt oogsten. Maar melk is meteen melk, al helemaal af. Wat een geschenk! Terwijl ik de nog warme schuimende melk door de melkzeef in een melkbusje giet, bedenk ik me dat ik iederéén deze ervaring toewens.
De mensheid wordt door de industrie, de zogenaamde wetenschap en de media continue zó voor de gek gehouden, dat menigeen in de veronderstelling leeft goed bezig te zijn door imitatie-melk te drinken, gemaakt van soja, haver of amandelen. Het televisieprogramma ‘De Keuringsdienst van Waarde’ deed 2019 onderzoek naar het fenomeen. Havermelk kost in de winkel aanzienlijk meer dan koemelk. Die prijs is vooral gebaseerd op dat wat de consument er voor betalen wil, zo ontdekten de programmamakers. Terwijl het heel eenvoudig zelf te maken is en dan bijna niets kost. Meer dan een handvol havervlokken, een liter water en een staafmixer heb je er niet voor nodig. De mensen willen bedonderd worden, hoor je nogal eens zeggen. Dat is natuurlijk onzin, maar door de continue stroom aan informatie, of eigenlijk, door het continue ‘bombardement’ aan informatie, is voor velen het gevoel, de eigen intuïtie, ver naar de achtergrond geraakt. En dan denk je goed bezig te zijn door nep-boter, nep-vlees of nep-melk te consumeren. Zodra je je gevoel raadpleegt vallen dit soort producten door de mand. ‘Persoonlijk heb ik meer vertrouwen in de koe dan in de industrie’, hoorde ik ooit eens iemand zeggen. En zo is het!
