Wachten op de verlosser

Onlangs zag ik de film ‘Mary Magdalene’ van Garth Davis uit 2018 en ook ben ik het boek ‘De verboden vrouw spreekt’ gaan lezen, waarin schrijfster Pamela Kribbe ‘gechannelde gesprekken’ met Maria Magdalena optekende. Zo weet ik nu iets meer over de vrouw die zich aansloot bij de groep volgelingen van Jezus, verliefd op hem werd en bij hem bleef tot na zijn dood. De vrouw ook, die in de zesde eeuw door paus Gregorius tot ‘hoer’ werd verklaard, om 1400 jaar later, in 1969, door het Vaticaan in eren te worden hersteld. Een hoer? Welnee, Jezus’ beste leerling en verbindende schakel tussen Gods zoon en de discipelen. Aan het einde van de film, nadat Jezus is gekruisigd en weder opgestaan, ontstaat er een discussie tussen de mannelijke volgelingen en Maria Magdalena. De mannen voelen zich verslagen, hadden vol verlangen uitgekeken naar de komst van het Koninkrijk Gods op aarde, dat Jezus hen voorspelde, maar zien die mooie droom nu in rook opgaan. Of hopen dat Jezus, nu het er op lijkt dat hij uit de dood is opgestaan, alsnog die mooiere, betere, rechtvaardigere wereld voor hen zal regelen. Maria Magdalena echter wijst hen in deze scene op het feit dat ze dit zelf zullen moeten doen. Dat het begin van een verandering niet vanuit de ‘buitenwereld’, maar vanuit jezelf moet plaatsvinden.

Ook nu, in de zomer van 2021, kom je deze afwachtende houding overal om je heen tegen. De wereldwijde ‘Corona pandemie’ en de daaraan opgehangen overheidsmaatregelen beheersen voor een groot deel van de mensheid het dagelijks leven. Zij die in de pandemie geloven, hebben hun hoop gevestigd op de politiek en de farmacie en verwachten van die zijde de oplossing. Ze kijken vol verlangen uit naar het moment dat alle narigheid achter de rug is en ze weer ‘terug kunnen naar het oude normaal’. En ook de meeste mensen die niet in de pandemie geloven, kijken reikhalzend uit naar de komst van een verlosser, naar een sterke man of vrouw die hen niet alleen van de verregaande corona-maatregelen zal verlossen, maar die ‘en passant’ ook alle andere wereldproblemen als sneeuw voor de zon zal doen verdwijnen. Volgens sommigen zal dat de Amerikaanse oud president Donald Trump zijn, volgens anderen de opnieuw terugkerende Jezus van Nazareth.

Want deze mensen geloven weliswaar niet in de pandemie, ze ervaren wél dagelijks de gevolgen van de steeds nadrukkelijkere overheidsmaatregelen en de sociale druk van de wel-gelovers om toch vooral mee te doen. Immers: ‘Alleen samen krijgen we corona er onder’, zo wordt ons telkens weer voor gehouden. Zo kon ik zelf de afgelopen maand niet naar een toneelstuk, waar ik weliswaar kaarten voor had gekocht, maar waar ik alleen welkom was met een digitaal corona-testbewijs. En kon ik bij mijn eigen huisarts niet naar binnen, omdat ik weiger een mondkapje te dragen. Dat bezoek was niet geheel onbelangrijk: er moest, na heftige pijnklachten, een echo van mijn gal worden gemaakt.

Toch voel ik me door deze ‘afwijzingen’ geen slachtoffer. In tegendeel, eigenlijk voel ik me steeds sterker worden. Door het steeds meer afstand nemen van wat ik zie als ‘de gekte in de wereld’, door niet of nauwelijks nog naar ‘het nieuws’ te kijken, door me steeds onafhankelijker te voelen van de ‘traditionele normen en waarden’ in de maatschappij, wordt het voor mij steeds makkelijker om te luisteren naar mijn gevoel. En daar steeds meer op te vertrouwen. En het leuke is dat hierdoor steeds meer puzzelstukjes op hun plaats vallen. Dat heel veel dingen die ik als kind al niet begreep, nu opeens helder worden. Dat alles wat er speelt in de wereld aan honger, oorlogen, discriminatie, milieuvervuiling, energieschaarste, klimaatcrisis, corona, noem maar op, dat dit NIET door de wereldleiders opgelost gaat worden. Immers, als ze dat werkelijk hadden gewild, dan was dat al lang gebeurd! Maar terwijl ‘De meeste mensen deugen’, lees dat geweldige boek van Rutger Bregman, is er een klein clubje mensen dat absoluut niet deugt.

En inderdaad, dát zijn de mensen die wereldwijd aan de touwtjes trekken. Die dikke vingers in de pap hebben bij iedere organisatie die er enigszins toe doet: van de VN tot de WHO, van de grote mediabedrijven tot de universiteiten en van de levensmiddelen- en farmacie giganten tot de overheden en zelfs de goede-doelen-organisaties. Deze mensen, die al niet-te-bevatten-rijk zijn, verdienen nu weer miljarden en miljarden aan de corona vaccins. Wachten tot deze mensen het tij gaan keren is oliedom. Net zo goed als wachten op een verlosser. De enige uitweg is even simpel als geniaal: Doe Het Zelf!

Zoals Maria Magdalena tweeduizend jaar geleden al tegen de verslagen discipelen zei: ‘Het begin van de verandering zal niet vanuit de ‘buitenwereld’ komen, maar zal binnen in jezelf plaats moeten vinden.’ Het mooie van de huidige tijd is dat ‘corona’ heel veel mensen ‘wakker’ heeft geschud. Dat een groeiende groep mensen, inclusief ikzelf, in is gaan zien hoe de wereld werkelijk in elkaar zit. En dat de verlosser wel degelijk gekomen is. Die zit in jou en in mij en in ieder mooi mens op deze prachtige planeet!

Bekijk deze bijdrage op video:

error: Content is protected !!