‘Bam!’ Als een vuistslag komt de mededeling bij me binnen. Mijn hand gaat als vanzelf naar mijn hartstreek en druk ik tegen mijn borst. Ik voel pijn onder mijn ribben en er wellen tranen op in mijn ogen. Carla kijkt me liefdevol maar toch ook enigszins verbaasd aan. Wat gebeurt er? Het is ochtend, we liggen nog in bed en hebben net heerlijk gevreeën. Na het vrijen kuste ik Carla’s yoni en genoot van de smaak van haar en mijn lichaamssappen. Dat doe ik regelmatig, dat kussen na het vrijen en de smaak varieert soms iets. Vanochtend smaakte het bijzonder lekker, licht zoetig en ‘lief’. Ik vertelde dat aan Carla en vervolgens kusten we elkaar innig.
Het is alom bekend dat geur een belangrijke rol speelt bij het je al dan niet aangetrokken voelen tot een ander. Al stralen de ogen nog zo warm en al kun je nog zo heerlijk over van alles praten, als de geur van de ander je tegen staat is een liefdesrelatie praktisch uitgesloten. Geur en smaak zijn zeer nauw met elkaar verbonden, maar over hoe een ander smáákt hoor je bijna nooit iets. Daarop zit neem ik aan te veel schaamte. Wel las ik ooit ergens dat vrouwen en wellicht ook mannen, regelmatig hun eigen lichaamssappen zouden moeten proeven. Als uiting van zelfliefde en ook om op die manier informatie te krijgen over de eigen gezondheid. Carla en ik hebben het vaak over dit soort zaken. Zo gebeurt het tijdens een wandeling of fietstocht regelmatig dat we mensen tegen komen waarvan we hun deodorant, aftershave of weet ik wat voor goedje nog ruiken, lang nadat ze gepasseerd zijn. Ze overschreeuwen met de geurtjes uit de fabriek hun eigen lichaamslucht. Wat sneu eigenlijk, voor henzelf en voor hun naasten.
Terug naar de uitspraak die zo heftig bij me binnen kwam. Over iets meer dan een week gaan we op vakantie en Carla meldde me, dat we wat haar betreft geen shampoo mee hoeven nemen. Dát, ja die mededeling maakte zo’n indruk op me en is de aanleiding dat ik nu dit stukje schrijf. Want het niet meer mee willen nemen van shampoo staat voor iets veel groters. Voor het steeds meer durven vertrouwen op je eigen gevoel, voor het steeds meer houden van je lichaam zoals het in zijn pure natuurlijke staat is en voor het steeds meer afstand nemen van alle commerciële onzin die ons is aangepraat.
Vroeger, toen ik nog TV keek, zag ik wel eens programma’s waarin excentrieke mensen voor het voetlicht werden gehaald. Die mensen werden dan paradijsvogels genoemd omdat ze hun eigen keuzes maakten in het leven. Ze maakten bijzondere kunst, droegen niet alledaagse kleding of gingen zelden of nooit onder de douche. En toch waren ze volgens hun huisarts, als ze daar al kwamen, kerngezond.
Meer dan een jaar geleden stopte Carla met het regelmatig met shampoo wassen van haar steeds langer wordende haar. Voortaan spoelde ze het wekelijks een keertje uit onder de douche en dat was het wel zo’n beetje. Aanvankelijk had ze me niets verteld. Wel werd ze na een poosje benieuwd of ik iets zou merken, iets zou ruiken. Nou, nee dus. Wel viel het me op dat haar haar zo mooi ging glanzen en dat zei ik op een gegeven moment dan ook. Daarop vertelde ze mij dat ze al een poosje gestopt was met het gebruik van shampoo. Ze had daar ergens iets over gelezen en was benieuwd of het bij haar ook zou werken.
We zijn nu een jaar verder. Een jaar waarin Carla hooguit een keer of vijf de shampoofles gepakt heeft. “En als ik het gebruik, dan zorg ik er in ieder geval voor dat het niet op mijn hoofdhuid komt”, zo vertelt ze me. “Omdat ik mijn haar laat groeien, ging ik er van uit dat ik toch op zijn minst met enige regelmaat een conditioner zou moeten gebruiken. Ik was bang dat ik er bij het kammen of borstelen anders niet doorheen zou komen. Maar ook dat blijkt niet zo te zijn.”
Er gaat dus geen shampoo mee op onze vakantie naar Italië, geen conditioner, geen deodorant en geen aftershave. Een stukje zeep om onze handen en voeten te wassen als die erg vies zijn en verder wassen we ons gewoon met water. Bewustwording, inzicht krijgen in wat er wérkelijk speelt in de wereld is soms knap pijnlijk. Maar het is zó heerlijk als er weer een puzzelstukje op zijn plaats valt dat je lange tijd niet wist te plaatsen en er zijn zoveel pareltjes om te ontdekken. Dat alles werd getriggerd toen Carla die ogenschijnlijk simpele mededeling deed: “Wat mij betreft hoeven we op vakantie geen shampoo mee te nemen.”
