Carla’s bronwater

Vandaag heb ik voor het eerst van mijn leven urine gedronken. Ja je leest het goed, ik heb vanmiddag, na ons middagdutje, een paar slokjes van Carla’s urine gedronken. Dat had een kleine voorgeschiedenis. Ongeveer een week geleden voelde ik de behoefte om bij Carla, nadat ze geplast had, haar vulva schoon te kussen. Ik voelde uiteraard een drempel om haar dit te zeggen, maar na een dag of wat stapte ik over mijn schroom heen en bracht het aan de orde. We willen alles tegen elkaar kunnen zeggen, dus ook dit moest kunnen. Carla hoorde me aan en reageerde rustig: ‘ja dat konden we best een keer doen en nee ze vond het geen vreemde vraag’. Maar vervolgens gebeurde er niks en kreeg ik het gevoel dat ze het plassen in mijn nabijheid begon te vermijden. Toen ik het opnieuw aan de orde bracht, bleek dat ze het toch wel een beetje lastig vond. Toen heb ik het laten rusten, zo belangrijk was het nou ook weer niet.

Wel heb ik nog even op internet gekeken en daar kwam ik verrassende informatie tegen. Niet zozeer over de wens je partner na het plassen te kussen of te likken, maar wel over de, weliswaar niet breed wetenschappelijk bewezen, gezondheidsvoordelen van het regelmatig drinken van urine. Het wordt al sinds de oudheid gedaan. In het midden van de vorige eeuw is er een Britse arts geweest die er een groot voorstander van was en momenteel is er zelfs sprake van hernieuwde belangstelling voor het drinken van al dan niet je eigen urine. Eén van de genoemde effecten is dat het wondjes in de mond geneest, zo lees ik. Wauw, je moet weten dat ik al een tijd kamp met ontstoken tandvlees en daarvoor op advies van de tandarts een poosje een speciale tandpasta gebruikte en gespoeld heb met zout water. Dat hielp wel iets, maar over ging het niet en de afgelopen week verslechterde het zelfs weer. En dan zegt mijn lichaam: ‘Ga Carla eens van onderen kussen, nadat ze heeft geplast!’

Na ons middagdutje kwam het er van. Carla moest plassen en deed dat op de po die onder het nachtkastje staat. We waren in een mooi gesprek verwikkeld en dan hoefde ze niet helemaal naar de toilet, bij ons een behoorlijk eind van de slaapkamer vandaan. Na het plassen keken we elkaar aan en bijna zonder woorden kwam het er van dat Carla met haar lieve onderlichaam boven mijn gezicht plaats nam. Haar vulva en mijn mond ontmoeten elkaar wel vaker, dus dat was op zich geen nieuwe gebeurtenis. Wel nieuw was de reden waarom dit nu gebeurde. Carla zakte iets en mijn mond vond haar lieve lippen, openingen en knopje. En toen gebeurde het: een totale verrassing! Ik had me voorbereid op een wat zurige indringende smaak, maar ik proefde zachtheid en liefde. Nou is dat laatste geen ‘smaak’ in de traditionele zin van het woord, maar het komt wel het dichtst in de buurt van wat ik ervaarde. Het was zacht en mild en… lief-lekker!

“Wat proef je?”, vroeg Carla, “eerlijk zeggen.” Nadat ik haar dit verteld had, waren we beiden even stil, onder de indruk van wat er zojuist gebeurd was. Daarna heb ik ‘de stoute schoenen aangetrokken’ en uit de po een scheutje urine in een leeg drinkglas geschonken. Ik vond het opnieuw spannend, maar kreeg alleen maar bevestigd wat ik eerder al ervaarde: het smaakt zacht en mild, totaal niet ‘vies’ en lijkt in de verste verte niet op wat je van te voren denkt hoe het zal zijn. “Eigenlijk zou je ook een slokje moeten proberen”, zei ik tegen Carla, zonder het idee dat ze dat ook daadwerkelijk zou doen. Maar ze deed het wel, die grote lieverd en kon alleen maar bevestigen wat ik al ervaren had. Dat als ik gezegd zou hebben dat ik een nieuw smaakje bronwater had ingeschonken, dat ze dat direct geloofd zou hebben en er geen haar op haar hoofd aan urine gedacht had. Ik ga nu de komende tijd dagelijks spoelen met ‘Carla’s bronwater’, eens kijken hoe mijn tandvlees daar op reageert.

We zijn er de rest van de middag beiden van onder de indruk en realiseren ons weer eens hoe ver onze opvoeding en de maatschappelijke normen en waarden af staan van wat natuurlijk en vanzelfsprekend is. ‘Plas is vies’, leren we allemaal van kinds af aan, maar talloze bronnen op internet vertellen me dat urine nagenoeg steriel is en allerlei mooie stofjes bevat. En eigenlijk wist ik dit al. Als ‘paardenman’ ken ik al jaren het boerenmiddel tegen mok, een huidaandoening aan de onderbenen van paarden: daar moet je dagelijks een keer tegenaan plassen. 

error: Content is protected !!