Toen Carla en ik elkaar nog maar net kenden, meende ik haar te moeten waarschuwen voor een minder prettige kant van mezelf. Met een ernstig gezicht vertelde ik dat ik mensen nogal eens kwets, vaak zonder het zelf in de gaten te hebben. “Ha ha, dat kan helemaal niet!”, riepen Carla en een op dat moment aanwezige gezamenlijke vriendin in koor, “je kunt iemand helemaal niet kwetsen, iemand kan zich gekwetst vóélen, maar dat doet die persoon dan toch echt zélf!” Het heeft even geduurd, maar ik denk dat ik nu, tweeëneenhalf jaar later, niet alleen snap, maar ook begin te voelen wat die twee toen bedoelden.
Het gekke is dat juist het tegenovergestelde regelmatig speelde en soms nog speelt: ik voelde me zélf om de haverklap gekwetst, uiteraard vooral door Carla. Ik wéét inmiddels dat ik de oorzaak niet buiten mezelf moet zoeken, maar zou het deze ene keer niet toch ook een beetje… Carla is op dit vlak onverbiddelijk. Zodra ik me gekwetst voel of, met andere woorden, getriggerd ben en haar daar – al is het maar voor een deel – verantwoordelijk voor probeer te stellen, doet ze een stap terug en beëindigt ons gesprek. Ik vind dat op zo’n moment knap lastig en kan meestal pas na afloop, na een paar uur en soms zelfs een paar dagen, zien wat er werkelijk aan de hand was. Dat ik me gekwetst vóélde doordat Carla me triggerde. Dat er door haar handeling of opmerking een barstje was ontstaan in de door mij zo zorgvuldig gecultiveerde afdekking van oude pijn. Juist dóór Carla’s alertheid op dit gebied is het me steeds duidelijker geworden dat ik hier zelf iets mee moet. Ik ben me dan ook in de materie gaan verdiepen en destilleerde uit wat ik tegen kwam onderstaande ‘handleiding’.
Handleiding ‘Omgaan met triggers’
Álles dat we tegen komen, zo leerde ik, blijkt te herleiden te zijn tot in onze vroegste jeugd opgedane overtuigingen. Zo waren we als baby en opgroeiend kindje voor onze voeding en veiligheid volledig afhankelijk van onze ouders. Immers, als die zouden stoppen met ons te voeden en verzorgen, dan zouden we sterven. Hierdoor heeft nagenoeg iedereen in z’n vroegste jeugd verlatingsangst ontwikkeld, de angst om te sterven, doodsangst! En omdat dat bijzonder pijnlijk is, zijn we die angst gaan toedekken. Met uiterlijkheden zoals een interessante baan, leuke levenspartner of mooie spullen. Maar het vervelende met toedekken is, dat dat altijd maar tijdelijk werkt. Want vroeg of laat komt er een einde aan die leuke baan, fijne relatie en voldoening over mooie spullen. Je kunt dan op zoek gaan naar een nieuwe leuke job, volgende levenspartner of andere mooie hebbedingen, maar dat is dan niets anders dan een herhaling van zetten.
Veel zinvoller is het de nieuw ontstane situatie te gebruiken voor spirituele groei. Eén van de pijlers van spiritualiteit is immers dat je ‘hobbels en bobbels’ niet meer als iets negatiefs ervaart, als iets waar je zo snel mogelijk vanaf moet zien te komen, maar ze herkent als iets dat bij het leven hóórt en je de kans biedt tot persoonlijke groei. De hobbels en bobbels ZIJN immers de spirituele weg. Door er op zo’n manier naar te kijken, als het ware vanaf een afstandje, ontstaat de zo nodige ruimte voor persoonlijke groei. Dan kun je steeds vaker dankbaarheid voelen voor situaties die je eerder vooral erg lastig vond.
Wat die verlatingsangst betreft hielp het mij dat ik inzicht kreeg in het ontstaan ervan. Dat het volstrekt logisch is dat je als kind deze overtuigingen hebt opgedaan. Net zo logisch lijkt het dat je hier als volwassene afscheid van hebt genomen, maar dat blijkt meestal niet zo te zijn. Ik in ieder geval niet, zo is me de afgelopen tijd pijnlijk duidelijk geworden. Ik ben diep van binnen blijven geloven dat het de omstandigheden zijn die me al dan niet gelukkig maken. Wat hier te leren valt is dat ik, nu ik volwassen ben, niet alleen prima in staat ben mijn eigen voeding en veiligheid te verzorgen, maar ook mijn eigen welzijn en geluk. Immers, werkelijke liefde en levensgeluk komen nooit van een ander, maar altijd vanuit jezelf.
Ik heb de laatste tijd nadrukkelijk ervaren hoe lastig het is de schuld van een pijnlijk gevoel niet buiten mezelf te zoeken. Toch begint het willen ont-wikkelen op dit gebied met juist díé oefening. Met het werkelijk tot je door laten dringen van de vuistregel: Als je getriggerd wordt, gaat het altijd over jezelf, NOOIT over de ander. En minstens zo belangrijk: Als je door hebt dat je weer getriggerd bent, neem dat jezelf dan niet kwalijk, maar wees lief voor jezelf! Het is mooi dat je het nu herkent.
Zoek de stilte op
Als dat mogelijk is, zonder je dan af zodra je je bewust wordt dat je weer eens getriggerd bent. Je hebt even tijd voor jezelf nodig. Je kunt nu een aantal dingen doen, al naar gelang de omstandigheden. Je kunt bijvoorbeeld een stuk stevig gaan wandelen – dat helpt soms verrassend goed – of gaan mediteren. Hieronder een drietal suggesties:
1- Deze nieuwe meditatie, ook te vinden op ons Youtube kanaal, brengt je terug naar de bron van het pijnlijke gevoel, naar de eerste keer dat je deze gevoelens ervaarde. Door hier bewust naartoe te ademen, zul je merken dat de lading uit het verleden langzaam oplost.
2- Een fijne meditatie die kan helpen je gedachtenstroom tot bedaren te brengen is onze ‘Verbonden ademhalingsmeditatie’ (15 min):
3- Op de website van Jan Geurtz staat een mooie geleide meditatie ‘Omgaan met pijnlijke emoties’, die gratis te beluisteren is. Wat hij je hierin laat ervaren, is dat je niet moet gaan ‘werken’ om van het vervelende gevoel af te komen, maar het er juist helemaal kunt laten zijn. En dat juist dát, op termijn, je zal helpen om op een andere manier met je pijnlijke gevoelens om te gaan. Zie: https://jangeurtz.nl/geleide-meditatie/
Tenslotte, ‘healing’ is geen doel op zich, het vormt een wezenlijk onderdeel van je levensweg. En het is zeker geen ‘knop’ die je van het ene op het andere moment kunt omzetten. Heb dus geduld en weet dat je op de goede weg bent, ook al voelt dat niet altijd zo. Realiseer je dat, zolang als dat nodig is, het universum je mensen en situaties op je pad stuurt óm je te triggeren. Na verloop van tijd zul je merken dat ze minder vaak opdoemen en minder heftig binnen komen.
De volgende bronnen hebben ons geïnspireerd bij het leren omgaan met triggers:
* Jan Geurtz en zijn boek ‘Bevrijd door Liefde’
* Michael Brown en zijn boek ‘Het Presence Proces’
* Podcast van EldoRa en Siman over ‘Triggers’: • Shadow Work
