We zijn met vakantie en staan met onze tent op een prachtige plek midden in het Toscaanse heuvellandschap. Het is zondagochtend en we hebben net buiten voor de tent ontbeten, met croissantjes, gekookte eitjes, koffie, héérlijk! De zon schijnt aangenaam op mijn blote bast en ik voel een enorme zin opkomen om lekker uitgebreid met Carla te vrijen en dat vertel ik haar ook. “Nee hè, niet weer!” reageert ze half grappend, half serieus. Haar reactie doet een beetje pijn, maar brengt me niet compleet van mijn stuk. Ik schenk een tweede kop koffie in en geniet van de stilte om ons heen. Even later komt Carla op haar eerdere afwijzing terug. “Weet je, we kruipen zo gewoon nog even lekker terug in bed en dan zien we wel wat zich aandient.”
Zo gezegd, zo gedaan en éénmaal terug in bed komen we aan de praat over haar terughoudende reactie. “Ja, dat floepte er zomaar uit, daar had ik niet over nagedacht.” Ik reageer met de zienswijze dat juist dat soort uitspraken vaak veelzeggend zijn. Het is even stil en dan vervolgt Carla: “Het zijn de stemmetjes in mijn hoofd die me zoiets laten zeggen. De eeuwenoude geprogrammeerde overtuiging over seksualiteit, over mannen die maar één ding willen en vrouwen die daar dan maar in mee moeten gaan, want anders krijg je gedoe.” Carla maakt oogcontact en vervolgt: “Ik zou natuurlijk gewoon vereerd kunnen zijn dat je me zo aantrekkelijk vindt dat je midden op de dag met me wil vrijen.”
Sinds Carla en ik aan onze tantrische ontdekkingsreis zijn begonnen, doen we ons best van die oude geprogrammeerde overtuigingen af te komen. Maar ze zitten diep en ze steken om de haverklap de kop op. Op eigen houtje komen we er niet van af, maar gelukkig hebben we inmiddels een aantal ‘papieren coaches’ gevonden die we geregeld over onze schouders laten mee kijken. De twee belangrijkste zijn momenteel Jan Geurtz en Margot Anand. Van die laatste pakt Carla nu het boek ‘Tantra, een weg naar intimiteit en extase’ er bij en bladert naar een passage die ze een paar dagen geleden tegen kwam en mij nu wil voorlezen.
“Op honderd en één manieren, sommige subtiel, andere duidelijk, proberen we onze seksuele reacties onder controle te houden. We houden onze adem in, stoppen de beweging van ons bekken. We onderbreken de opwinding, omdat we het gevoel hebben dat we zoveel genot niet verdienen.” De laatste zin herhaalt Carla een keer: “We onderbreken de opwinding, omdat we het gevoel hebben dat we zoveel genot niet verdienen.”
Haar ogen staan vol tranen als ze het boek weg legt. “Dit is voor mij precies waar het om gaat,” zegt ze door haar tranen heen, “dat ik mag leren mezelf volledig toe te staan dat ik mág genieten. Dat de oude overtuiging dat mijn seksualiteit er primair zou zijn om jou als man met enige regelmaat je pleziertje te gunnen, dat die overboord kan. Weet je dat ik soms zelfs tijdens het vrijen op de rem trap? Precies wat Margot omschrijft. Dat ik soms, wanneer de opwinding zich aandient, min of meer bewust ‘een zijweg insla’. Iets in mij is op zo’n moment overtuigd van het feit dat ik dat grote genieten niet verdien. Dat is erg, toch?!”
Ik sla mijn armen om Carla heen en ze vervolgt: “Je bent zo lief voor me, ik ben zo blij dat jij mijn man bent, dat je zo potent bent dat we hier samen mee kunnen oefenen.” Haar lieve glimlach komt tevoorschijn en breekt door de tranen heen. Met mijn hand streel ik haar prachtige haar, haar schouders, haar slanke bruine rug en billen. We kijken elkaar aan en een lange intieme kus opent de weg naar een heerlijk vervolg.
