“Is dit een hanen-ei? Leggen hanen dan ook eieren?” Met grote ogen kijkt de student biologische landbouw naar zijn boomlange medestudent, die zonder blikken of blozen vervolgt: “Net als hennen hebben ook hanen een cloaca. Ze hebben ook een cyclus en inwendig ook rudimentaire eierstokken. Zoals jij als man ook tepels hebt bijvoorbeeld. Nou en af en toe gebeurt het wel eens dat zo’n rudimentaire eierstok daadwerkelijk een ei weet af te scheiden. Dat is dan meestal geen volwaardig ei, maar zo’n knikkertje zoals jij vanochtend gevonden hebt.” Onder de indruk van zijn vondst gaat de student door met het ochtendlijke werk op de bergboerderij in de Zwitserse alpen.
Het is alweer heel wat jaren geleden dat de ‘boomlange student’ me dit verhaal met glimmers in zijn ogen vertelde. “Arjan, het is niet te geloven maar die theorie-knapen kan je echt álles wijs maken, zelfs dat hanen zo af en toe een ei leggen.” In tegenstelling tot zijn medestudenten aan de Universiteit van Kassel was mijn gesprekspartner een man van de praktijk. Als tiener had hij bij een boer in de buurt leren koeien-, varkens- en kippen verzorgen, leren melken en… ja wat eigenlijk niet. Maar omdat hij goed kon leren was hij na de biologische landbouwschool Warmonderhof in het Duitse Kassel biologische landbouw gaan studeren. Wat hem daar opviel was dat de meeste studenten wel veel theoretische, maar bijzonder weinig praktische kennis en ervaring hadden.
Toen er dus onder een groepje Duitse bio-studenten het idee ontstond om in de zomer in de Zwitserse alpen koeien te gaan melken, als goed betaalde vakantiebaan, had de Nederlander daar enerzijds wel oren naar, het zou vast een geweldige ervaring worden, anderzijds zat hij er niet op te wachten om de hele zomer als een soort ‘vader de gans’ voor zijn onervaren studiegenoten te moeten zorgen. Maar hij gaf zich op en bereidde de onderneming goed voor. Want daar boven in de Alpen, zo had hij begrepen, is in geen velden of wegen een winkel, laat staan een supermarkt, te bekennen. Dus kocht hij voor zichzelf en zijn medestudenten grote hoeveelheden rijst, macaroni en allerlei andere lang houdbare producten in. En bedacht hij dat het wel handig zou zijn een toompje kippen mee de bergen in te nemen. Dan had je regelmatig een paar verse eitjes en wanneer het leggen af zou nemen, kon je ze altijd nog slachten.
Ik moest aan dit verhaal denken toen onlangs in een van onze legnesten een mini eitje lag. We zijn dit voorjaar op een ander kippenras over gegaan. Het zijn fraaie Groninger Meeuwen en met het langer worden van de dagen kwam de eiproductie bij de jonge dieren op gang. Mooie spierwitte middelgrote eieren zijn het. En laatst zat er dus een keer een miskleun bij… maar wel van een hen, nooit van een haan!
