Zoals het ons eerder op de dag is voorgedaan, wrijf ik mijn handen stevig tegen elkaar, tot mijn handpalmen er van gloeien. Dan breng ik ze naar Carla’s borsten en leg ze er zachtjes boven op. Een tevreden geluidje vertelt me dat ze geniet. Carla ligt bloot op haar rug op een matrasje en ik zit, eveneens bloot, aan haar hoofdeinde. Om me heen zie ik verschillende andere mannen eveneens hun handen verwarmen en op de borsten van hun partners leggen. Ik knipper even met mijn ogen, is dit een droom?
Carla en ik nemen deel aan de driedaagse ‘Tibetaanse tantramassage’ training van Arnoud Colenbrander en Debby Broersma in Enschede. Voor het eerst van mijn leven ben ik in één ruimte met een groep andere naakte mensen, stellen en gelegenheidstellen, die op een bijzonder intieme wijze met elkaar omgaan. Natuurlijk, ik ga al jaren naturistisch op vakantie en bezoek met enige regelmaat een sauna, maar dit is andere koek. Hier wordt gewerkt aan het samenbrengen van vrouwelijke en mannelijke energie, aan prana, aan levensenergie! Hier draait het om dat wat in de sauna en op het naturistenterrein juist uit den boze is: gewenste intimiteit. Toch voel ik me volkomen op mijn gemak en merk dat ik daar zelf wat verbaasd over ben.
Tijdens de binnenkomst vanochtend heb ik een praatje gemaakt met een enkele andere cursist en wat om me heen gekeken, benieuwd naar het ‘soort mensen’ dat zich net als wij in de kunst van het tantrisch masseren willen bekwamen. Eén deelnemer zat duidelijk niet lekker in zijn vel. Hij zat in elkaar gedoken in een stoel en maakte geen contact met de anderen. Ik begreep dat hij één van de single deelnemers was en voelde enig medelijden opkomen met de vrouw die als gelegenheidspartner aan hem gekoppeld zou worden. ‘Je zou zo’n ‘oorwurm’ toch maar moeten masseren en omgekeerd door hem gemasseerd moeten worden’ ging er door me heen. Ook zag ik meerdere deelnemers, mannen en vrouwen, met hangborsten en behoorlijke buiken en ook daar vond ik iets van.
En nu zit ik hier, boven mijn lieve Carla, met mijn aandacht vooral bij haar, maar zo af en toe toch ook bij mijn omgeving. We hebben ondertussen gedanst, gemediteerd, gekeken naar een demonstratie door de beide leraren en ik ben al uitgebreid door Carla gemasseerd. Tijdens die massage kreeg ik niets mee van wat er om me heen gebeurde, er waren alleen haar handen, haar armen, haar lieve lijf. Maar nu zit ik rechtop en ben me bewust van de groep. En merk dat er iets in me is veranderd. Want ik voel geen medelijden meer met de tijdelijke partner van de ‘stille man’, eerder enthousiasme. Want hoe mooi moet het zijn om je op zo’n intieme wijze te kunnen verbinden met iemand die het lef had om wél op te komen dagen, terwijl hij zich zo rot voelde. En die zo dapper was om na binnenkomst geen ‘sociaal gewenst gedrag’ te produceren, maar gewoon bleef wie hij op dat moment was: iemand die het moeilijk had. En hoe mooi vind ik nu ook de lichamen van de wat zwaardere mensen, hoe mooi hun borsten en buiken. Ik realiseer me hoe bijzonder het is dat iedereen zich hier letterlijk zo bloot geeft, zo kwetsbaar opstelt, zo zichzelf kan en mag zijn. Ook dit is tantra, juist dit is tantra!
Eenmaal weer thuis komt ook dit aspect van de dag tussen Carla en mij ter sprake. Dat we van onszelf denken dat we anderen niet snel meer veroordelen, maar dat ‘die stemmetjes’ toch ongemerkt binnensluipen, vaker dan we ons bewust zijn. Zowel over anderen, als over onszelf. Maar wacht eens even… mezelf verwijten dat ik aan het veroordelen ben is natuurlijk ook een oordeel. Hmmm, doe ik het alweer… boeiend!
