“Sinterklaas bestaat!” Ik wist het zeker. Hij gaf me kadootjes en een heleboel lekkers. De pieten deden grappig en brachten me aan het lachen. Ik keek tegen hen op, was ook wel een beetje bang voor hen en soms leerde de Sint me een lesje. Nou, dat had ik dan vast verdiend, want ik deed wel eens stoute dingen. Dan voelde ik me schuldig en ik schaamde me. Ik beloofde mezelf nooit meer stout te zijn, want ik wilde mijn ouders niet teleurstellen. Zij hielden van mij en stelden mij ook nooit teleur.
Totdat ik er op een duistere dag achter kwam dat Sinterklaas helemaal niet bestaat! Eerst was er ongeloof: dit kan niet waar zijn! Toen kwamen de boosheid en het verdriet. Waarom hadden papa en mama me dit aangedaan? Mijn vertrouwen in hen liep een flinke deuk op. Mijn ouders troostten mij en vertelden me dat er zoiets bestaat als een ‘leugentje om bestwil’. Ik begon in te zien dat het geen kwaaie wil was, legde me erbij neer en begon het spel mee te spelen. Blijkbaar was dat wat volwassen mensen doen: een spel spelen. Daar moest ik dus heel goed in worden.
“Naar school gaan is belangrijk!” Ik wist het zeker. Ik vond het weliswaar verschrikkelijk, huilde tranen met tuiten, maar mijn ouders stonden erop en zeiden dat ik er veel kon leren en dat ik al die kennis nodig had voor als ik later groot was. Mijn juffen en meesters vertelden de waarheid en wisten wat goed voor mij was. Ik keek tegen hen op en was soms ook wel een beetje bang voor hen. Ze konden me strafwerk geven als ik niet deed wat ze zeiden. Maar dat vond ik wel logisch, anders zou het een zooitje worden in de klas. Dus ik lette goed op, want ik wilde mijn leerkrachten niet teleurstellen. Zij wisten wat goed voor mij was. Zij stelden mij ook nooit teleur. Toen ik mijn schooldiploma haalde, waren mijn ouders heel trots op mij. Dat gaf mij een fijn gevoel. Dus ging ik verder met ontzettend mijn best doen, want ik was nog niet goed genoeg.
“Een goede baan is belangrijk!” Ik wist het zeker. Want dan kon ik veel geld verdienen, en een mooi huis kopen, samen met een lieve man, en we zouden kinderen krijgen en heel gelukkig worden. Wat een prachtig leven lag er voor mij in het verschiet! Die baan kwam er, bij een prima werkgever en met leuke collega’s. Ik vertrouwde mijn baas. Ik keek tegen hem op en was soms ook wel een beetje bang voor hem. Hij kon zomaar boos worden, bijvoorbeeld als projecten vertraagden of kosten uit de hand liepen. Maar dat vond ik wel logisch, anders zou het een zooitje worden op mijn werk. Dus ik lette goed op, want ik wilde mijn baas niet teleurstellen. Hij wist wat goed voor mij was. Hij stelde mij ook nooit teleur.
“Leven in een democratie is een voorrecht!” Ik wist het zeker. Het is immers heel sociaal om hard te werken, zo leerden de leiders van mijn land mij. Zo kan ik via allerlei belastingen de investeringen terug betalen die zij in mij en mijn samenleving doen. De leiders van mijn land waren eerlijk en ik vertrouwde hen. Ik keek tegen hen op. Zij werkten immers nog veel harder dan ik en brachten grote offers voor mijn vrijheid. Soms voelde ik me een beetje bang. Je kan tenslotte zomaar aangehouden worden en een bekeuring krijgen of zelfs naar de gevangenis gestuurd worden, als je je niet aan de wetten en regels houdt. Maar dat vond ik wel logisch, anders zou het een zooitje worden in mijn land. Dus ik lette goed op, want ik wilde mijn leiders niet teleurstellen. Zij wisten wat goed voor mij was. Zij stelden mij ook nooit teleur.
Totdat ik er op een duistere dag achter kwam… Eerst was er ongeloof: dit kan niet waar zijn! Toen kwamen de boosheid en het verdriet. Waarom hebben ze me dit aangedaan? Ik begon in te zien dat kwaaie wil echt bestaat. En daar leg ik mij niet meer bij neer: ik speel dit spel niet langer mee!
En tóen ontdekte ik, dat Sinterklaas tóch bestaat! Ik weet het zeker!
Na een lange reis, met vallen en opstaan, ontdekte ik dat ik de gever van al die kleine en grote kado’s niet meer buiten mezelf moet zoeken! Niet in Spanje, niet in kerken of kathedralen, niet in boeken of bankrekeningen. Ik vond haar gewoon in mezelf! Had ik dat maar van mijn ouders geleerd, van mijn leerkrachten of van de leiders van mijn land. Eerst was ik wel een beetje bang voor haar, maar inmiddels ken ik haar kracht en weet ik dat ik volledig op haar kan vertrouwen. Want zij weet wat goed voor mij is. Zij, stelt mij nooit teleur.
